Etiket: Kültür ve Sanat

Japonca adınız nasıl yazılıyor ve okunuyor? Bazı heceler Japonca'da farklı söyleniyor. Tıkla hemen ve gör. Mesela benim adım aşağıdaki gibi yazılıyor. Süleyman :) スリーマン (suriiman) İsminizin Japonca...

Demokles (Damocles) iktidara, güce hayran bir insandır. Dostu olan Siraküsa Kralı Dionysos ona bir ders vermek ister. "Gel" der, "Birlikte yaşayalım bir zaman, bu muhteşem...

Ressam Tayfur Sanlıman’ın, Sarıkamış Dayanışma Grubu‘na hediye ettiği tablolar 22 Mayıs - 10 Haziran 2009 tarihleri arasında Hobi Sanat Galerisi / Nişantaşı’nda izlenebilecek.

10 Mayıs 2008 tarihinde neticelenen Blog Ödülleri'nde Kültür ve Sanat alanında Türkiye birincisi olmamızı sitedeki içerik kadar sizin varlığınıza borçluyum. Sevginize, cesaret vermenize, iş yoğunluğunuzda...

Uzun süredir Türk Internet camiasında anlatıyoruz. Neden alıntı yapılır? Alıntının ne kadarı artık çalıntı anlamına gelir? Ancak görünen o ki tekrar ve daha net anlatmamız lazım

"Türk tarihinin sıradışı bir sanatçısı olan Cihat Burak, İstanbul Modern'de birbirinden farklı eserlerle sanatseverlerle buluşuyor." Belki bu cümle tanımayanlara çok anlam ifade etmeyecektir. Binlerce...

Sanatçı Cesar Saez Arjantin doğumlu ve Montrealli aynı zamanda çılgın projelerin tasarımcısı. Son projesi bir milyon dolara varan bütçesiyle devasa boyutlarda bir muzu Helyum...

Çoğumuz için ninni "Dandini dandini dasdana danalar girdi bostana..." ile başlar. Ama düşünmeden edemiyorum, kaç yüzyıldır aynı beşiklerde dinleyerek büyüdük aynı ninnileri, aynı toprakta...

Ey cüceler ordusu, doğudan düşüyor gölgem üstünüze. Nefesimin rüzgarı uçuruyor, evlerinizin kiremitlerini titretiyor adımlarım yüreklerinizi.

Dünyanın en güzel güllerini yetiştirmek istiyor muyum? Eğer çok istiyorsan, ne eline batan diken, ne de söylenenler umurunda olmayacak...

Çizim yeteneği doğuştan gelen bir kabiliyet. Elbette geliştirilebilir, cihazlar ve bilgisayar programlarıyla olduğundan da ileri götürülebilir. Ancak kimi sanatçılarda, sanat öylesine somutlaşıyor ki, "nasıl...

İnsana en yakışır yönetim biçiminde yaşıyoruz. Bu yıl daha bir coşkulu Cumhuriyet Bayramı.

Fantazya ülkesi Çocuk İmparatoriçe tarafından yönetilir ve her varlık onun varlığıyla canlılık bulur. İyi ve kötü varlıkların ortak sevdiğidir o. Çünkü Çocuk İmparatoriçe her varlığı olduğu haliyle sever. Çocuk İmparatoriçe Hiçlik'e karşı Bastian'dan yardım isteyecektir.

Hikaye ustaca aktı. İkinci öykü ile Yves Klein'in harika mavi çalışmalarına atıfta bulundu. Ama boşuna uğraşmayın. Onları bilgisayarda görmeniz mümkün değil. Sanatçı kendi kullandığı özel pigmentlerle profesyonel renk ayrımında ayrılamayan, fotoğrafı çekilse de aynısı olmayan ve  müthiş bir özgürlük duygusu veren gökyüzünü anıştıran bir mavi bulmuş. Daha sonra bunu "International Klein Blue" adıyla tescil ettirmiş. 

Beyoğlu'nda bir iş için gezerken tesadüfen gördüğüm galeri afişlerini izleyerek Pera Müzesi'ne gittim.

Şimdi yokluk en zor soluklarını veriyor Ege'ye bakan Anadolu toprakları, sıcakla kurumuş topraklarının şehit kanıyla sulanacağını bilerek üzülüyordu. Ancak yer de, gök de bu dürüst ve evini koruyan orduylaydı. Herkes biliyordu ki bu son savaştı. Her şeyin kaderini değiştirecek son savaş. Tarihi soranlar için 30 Ağustos 1922'ydi.

Bir ay boyunca eşimle İstanbul'daydık. İstanbul kaynıyordu ve cehennem sıcakları tepemizdeyken mecburen bir klima aldık. Akıllıca bir kararmış. İstanbul son derece sıcak olmasına karşın gezilecek yerleri bitmemişti.

"Nereden çıktı bu garip konu?" diyenlere, yine toplumumuzun nabzını tutacağız diyeceğim. Daha önce içinde yaşadığımız toplumun dinamiklerini anlamak için en iyi yöntemin Google'da en...

Yer, herhangi bir yer, elinizde fotoğraf makinesi. Şöyle ciddi, sizi yerinizden sıçratacak bir ses duyarsınız. "Beyefendi, burada fotoğraf çekmek yasak!". Gözünüzü makinenizin vizöründen çekersiniz, Afyon'da görülen UFO gibi size bakan görevliyi görürsünüz. Fotoğraf makinenize doğru atlamamak için kendini zorlukla tutmaktadır. Apartopar ya çıkarılırsınız, ya sıkı bir öğütten geçip bırakılırsınız.

"Şehrin surlarını geçen ordunun yağma çığlıkları emanetçileri ürpertiyordu. Yerin altında kendilerini kapattıkları gizli odada kutsal taş belli belirsiz parlıyordu. Ahriman'ın Kalbi. Gökten inen taş....

Diyebilirim ki filmde en çok etkilendiğim yer, artık çocuklar olmadığı için terk edilmiş, köhne bir binaya dönmüş okuldu. Parçalanmış sıralar ve boş oyun sahaları. Sonra insanın içini kaplayan soru dilimden döküldü. Çocuk gülüşü olmadan, dünya nedir ki?

Tek bir şey üretmeyen insanlar, sizden her şeyi bağışlamanızı, hatta adınızı bile yok saymanızı isteyecek kadar pervasız olabiliyorlar.

İstanbul'un tarihi adaları eski ismiyle Prens adaları hızlı bir sayışla dokuz tanedir derler. Oysa daha önceki yazmalar Vordonisi adında 10. bir adayı da işaret...

Wikipedia'da evrensel bir biçimde dünya insanı bildiği neyse, ilgili ansiklopedi maddesi altına yazıyor. Yazdığınızda eksikler mi var? Bir sonra okuyan hemen özgürce düzeltiyor. İnsan...

Geçen Cuma İş Sanat Kibele Galerisi'nde bir sergi gezdim. Prof. Ali Teoman Germaner'in retrospektif sergisiydi. Sakin olun, durum kontrol altında! Açıklayacağım retrospektifi, lütfen sayfayı kapatıp kaçmayın :)