Sevmekten Korkmayın

Sevmek olmasaydı BİRLİK’ten geriye ne kalırdı? Benlikler aynasında soluk sesler belirip kaybolurdu birer birer.

Görsel: Jeff Bauche._.·´¯) | Creative Commons Lisansı ile kullanılmıştır.

Ne zaman bir insana kızsam, derin derin, sevmemi önleyen ruh haline bakarım. Bazen öfke olur, bazen korku ama rengi kırmızıdır, sıcaktır, yakıcıdır, içimi kavuran bir huzursuzluktur.

Ben ne zaman sevmesem, alev alev yanarım. Izdırap önce beni sarar… Sonra bana ızdırabı çektirene sunarım bu alevi… Alev ona değdiğinde, aynı ızdırap onun gözlerinde tutuşur.

Ne zaman sevsem bir insanı, bir sıcaklık yayılır tenime. Kalbimin çevresinden yumuşak şefkatli bir ılık akış, her teline dokunur tenimin bedenimin. Uzanmak, korumak, destek olmak sevindirmek, genişlemek, o sevdiğimle aynı duygularda izdeş, sesdeş, kalpdeş olmak gelir içimden.

Ne zaman birisini sevsem, aniden hafiflerim. Kenarlarımı çeviren o “ben” dediğim sınır, dışarı doğru açılır. Kimileri “aura” der o can alanına, ben isimlerinde değilim. Beni sevenlerin ışığını hissettiğim haliyle bilirim sevgiyi. Gözlerinde bana yönelen, akan o duyguyla bilirim. Ait olduğumu hissederim.

Bir aynalı oda gibidir hayat, seni sevende sevilen yüzünü görürsün, senden hoşlanmayanda da onun gördüğü yüzü görürsün. Bir ayna gibi yansır onun ifadelerinde seni gördüğü o düşünce. O zaman onun aklındaki çarpılmış çurpulmuş imajını da görürsün. Bir gollum, bir Quasimodo, bir kambur, bir hilkat garibesine bakar gibi bakar tenine.

İnsan teni sevgiyle beslenir, biliyor musun sevgili okurum? Kendisine dokunulmayan sevilmeyen tenler, hem kendisini, hem sahibini öldürür. Akrep ateşle çevrildiğinde nasıl sokarsa iğnesiyle kendisini, ten de başka sevgi tenini ister.

İster kardeşçe, ister annece, ister babaca, ister evlatça, ister arkadaşça, ister bir sevgili olarak.

Sen sevdiğinde ellerin şifayla dolar. Elin bir ruhu tutabilir mi? Eğer elinde sevgi varsa inan tutabilir.

Değil mi ki, insan sevgiden yaratıldı. Alak. Değil mi ki, insan aşkın çocuğudur. Değil mi ki, insan sevgidir. Sevilen değişse de, seven değişse de içinden akan sevgidir.

Değil mi ki, gün gelir sevgi tüm aleme döner de, insan evrene aşık olur. Her bir parçasında kırık bir aynanın, en ala sevgiliyi bulur.

Görsel: deep shot | Creative Commons Lisansı ile kullanılmıştır.

Bir kitapta yazdığı gibi. “Biz sizin gibi kötüye ateş etmeyiz” diyordu uzaylı. “Biz onlara sevgi duygumuzu göndeririz. O kişi bize yaklaşmaya devam ederse bizim sevgimizden başka bir varlığı kalmaz. Bizden nefret etmek istiyorsa uzaklaşmalıdır kaçmalıdır bizden. Çünkü o ne olursa olsun bizden gelen tek şey sevgidir.”

Bu nedenle nefret kaçmayı, sevgi yaklaşmayı getirir.

İşte, böyle insanlar geldi geçti dünyadan. Kusurları görmediklerinden değil, saf olduklarından değil, hayal aleminde yaşadıklarından değil. İçlerinden akıp geçen o yüce sevgi nehrinde yıkandıklarından her varlığı alemin her canını müthiş bir gözle gördüler.

İşte o gözlerle görülen her kişi kendisini en güzel haliyle gördü ve hayran oldu kendisine ve hayran oldu asıl içliğine. O aynanın etrafında pervana oldu can oldu aşık oldu.

Sevmekten korkmayın insanlar sevmek aynaların en güzelidir. Bir ışık tanesi gibi kün gibi tek bir soluk gibi birleşmek BİZ olmak gibi.

Tüm şu görkemli göklerin ve yerin harcını birarada tutandır sevgi.

Görsel: TopTechWriter.US | Creative Commons Lisansı ile kullanılmıştır.