Okuldan Ayrılış

Sizi özleyeceğiz hocam. Bilgisayar konusunda bu noktaya gelmemde çok büyük emeğiniz var. Herşey için çok teşekkürler. Bundan sonraki hayatınızda başarılar diliyorum.

Merhaba Hocam,

6 yıl boyunca öğrenciniz olmak bana çok şey öğretti. Şu yaşımda kişisel sitem var. Dahası başkalarına bile site yapabiliyorum. Bana bir sabah okulda kahvaltı da iken dediğiniz gibi bana bilgisayar kullanmayı değil, balık tutmayı öğrettiniz.

7. sınıfta web tasarım klübüne girmemle beni web tasarım ve programlama dünyası ile bir daha çıkmamak üzere tanıştırdınız. İyi ki de tanıştırmışsınız. Şu anda benim için bir hobi. Ama büyüyerek iş alanıma gireceğinden eminim. Yaparken çok eğleniyorum.

Irmak’tan ayrılmanızı tabi ki istemezdim. Yeni gelen öğretmen benim dersime girmeyecek ama yine de eksikliğiniz hissedilecektir. E-posta veya MSN aracılığıyla yine konuşacağımızdan eminim ama okulda yüzyüze konuşmak bambaşkaydı. Ama ne yapalım. Olacağı varmış.

Şimdiden yeni işinizde başarılar dilerim.

İçtenlikle

Can SÜRMELİ.

Süleyman Hocam,

Sizin bilgisayar ve daha bir çok konusundaki bilgileriniz ve benim bilgiye karşı olan sevgim bizi hep aynı yerde kesiştirdi. Gerek robotix gerek bilgisayar derslerinin hepsinde bana kattığınız bilgiler bu konularda ilerlememi sağladı ve meslek seçimime kadar etkiledi. Hepimiz herzaman sizi hatırliyacağız. Nereye giderseniz umarım oradakilerde sizin değerinizi bizim kadar anlar.

Sevgilerle

Onat Polat

Hayırlısı olsun Süleyman abi

SEVGİLİ HOCAM:
Siz benim 1 yıldır hocamdınız, çünkü ben bu sene gelmiştim. En öğretici ve eğlenceli yıl oldu. Yıllarca bilgisayar hocaları bize Microsoft Office programları öğretmeye çalıştılar. Ama siz daha eğlenceli ve bana göre daha iyi olan Photoshop’u öğrettiniz ve nasıl bir film yapılıp montajlanacağını da öğrendim.
Bize verdiğiniz emekler için teşekkür ederiz.

Süleyman hocam;

Bu haberi duyduğuma çok üzüldüm.Ama biliyorum ki benim sizden kazandıklarımı hiç unutmayacağım….Sizinle 1 senedir beraber olsak da sizde çok şey öğrendim borcumu nasıl oderim bilmiyorum.Yeni hayatınızda basarılar…..

Sevgili Süleyman Hocam, sizin gitmenize gerçekten çok üzüldük. Sizi çok seviyorduk. Sizinle 6 senedir birlikteyiz.
Bizi hiç serbest bırakmamış olsanız da sizi gerçekten seviyoruz. Sizin gitmeniz Irmak Ailesi adına büyük bir kayıp. Sizin yeriniz asla doldurulamaz…
Sizi seven öğrencileriniz Seda ve Gizem.

Süleyman bey,

“Irmak Okulları’ndan Ayrıldım” başlıklı yazınızı okudum ve ne yalan söyleyim imrendim. İnsanın kendisine ve etrafına katkıda bulunması ve bunun eşsiz hazzını (ego ile karıştırılmamalı) ne kadar güzel.

“YORUM YAZMADAN ÖNCE” paragraf başlıklı yazınızı okudum ve inanılmaz bayıldım. Ben de bu konuda bugünlerde bir şeyler yapma arzusundaydım. Yazıyı alıp kullanacağım, sakıncası yoktur değil mi ?

Internet Explorer ve Firefox’da insanlar e-posta hesaplarına girdiklerinde dil kodlamaları yanlış olduğundan, kimse Türkçe karakter kullanmıyor. Bunun önüne geçebilmek için gönderdiğim e-postalarımın altına standart br dipnot koyma niyetindeyim. Dil kodlaması seçeneğini insanlara öğretme hevesindeyim.

Sevgiler.
Saygılar.

Editörün notu: Herkes Türkçeye destek olmak için elbette bu yazıyı kullanabilir. Şeref duyarım. Dil kodlaması da çok güzel bir hatırlatma sağolun.

Değerli Hocam,

3 yıl önce tanışmıştık. Benim öğretmenden çok saydığım bir büyüğümdünüz. Öğretmenim olmadığınız yıllar da bile bana hep yardımcı ve destek oldunuz. Sizin benim aklımda kalan en belirgin özelliğiniz öğretme gücünüz. Öğrenci ne halde olursa olsun, bazen ben bile yok hocam bence öyle değil dediğim zamanlarda, sizin fikir ve görüşlerinizi dinlediğimde aslında mantıklı, evet olabilir gibi şeklinde değişti hep bu tepkilerim. Fotoğraf olayına gelince, benim belki fotoğrafa ilgi duymamdaki tek sebep sizdiniz.

Diğer aklımda kalan bir özelliğiniz bile, aşırı derecede okuma isteğiniz. Belirli konularla sınırlı kalmayıp, her an okumanız takdire değer özelliklerinizden. Sizi okul dışında tesadüfen gördüğüm zamanlarda bile hep elinizde 1-2 dergi vardı.

HTML olarak bana herşeyi ilk olarak siz öğrettiniz. Bunun için size minnettarım. Ayrılmasanız bu okula ve bana çok şeyler katacağınıza inanıyordum. Ama her zaman da bize faydalı olacaksınız diye bir şey yok ya 😉

Kesin olarak söyleyeceğim tek şey var ki, her nereye giderseniz gidin, her ne konumda olursanız olun, kendinizi kanıtlamış halinizle o kurum yada kuruluşları da ileri götüreceksiniz.

Hayatımın diğer dönemlerinde karşılıaşmak dileğiyle..

Yazdığınız yorumları okudukça gözlerim yaşarıyor. Duygusal tepki vermemek için sizlerleyken sakin ve soğukkanlı davranıyorum ama sizleri çok ama çok özleyeceğim.

Yüzlerinizdeki iyiliği, sizlerle paylaşılan samimi duyguyu öğretip öğrenirken çıktığımız yaşam yolunu seneden seneye büyümenizi izlerken duyduğum sevinci biliyorum ki hep bildiniz.

Sizlere derslerimde hep teşekkür ettim. Öğretmen gibi öğretmen olmak için çok çaba harcadım.

Ama bugünlerde düşünürken bana neler öğrettiğinizi anlıyorum. Sizler benim öğretmenlerimdiniz yüzlerce öğretmenim oldu. En dürüstünden, en cesurundan.

Onat senden samimiyetle ve özveriyle adanmayı öğrendim. İyi niyetle hızlı çalışmayı, Can senden rahat olmayı kendini kasmadan da başarılı olunacağını ve sakince düzenli düşünmeyi, Emre senden tevazuyu ve sevimli olmayı, bir de çizgiroman sevgimi öldürmemem gerektiğini, Arda senden her çocuğu hakkından bir damla azıyla bile değerlendirmemeyi ruhumu iyice işlemeyi öğrendim. Eleştirmeyi ve eleştirilmeyi de.

Seda senden topluma hizmet etmeyi, rica edersem zorlamaktan çok daha başarılı olacağımı bir öğretmenin en nazik ve saygılı kişi olması gerektiğini, Gizem senden sessiz kalan öğrencilerin aslında ne hazineler gizlemeyi tercih ettiğini ısrarla bu gizli inciyi ortaya çıkarmak gerektiğini, Ali senden ilk bakışta fazla hareketli ve sorun olacak sanılan bir insanın aslında ne kadar samimi ve ne kadar uyumlu olabilieceğini utanarak öğrendim.

Baran senden de küçük yaştakilerin, büyük çocukların çekindiği işleri mesela Robot projesindeki o kutuyu en güzel şekilde boyayarak bir anda projeye çevirmek konusunda nasıl başarılı olaabileceklerini, önyargının sadece yargılayanı bağladığını öğrendim.

Pes etmeden ısrarla çalışmayı.

Öğrencilerim sizden en çok insan olmayı öğrendim. Ben yıllar önce sizinle ilk kez çalışmaya başlayan Süleyman değilim. Ben sayenizde çok dersler aldım, çok şey gördüm.

Öğretmen öğrenen insandır. Yalnızca öğreniyorsa öğrencileri bu yola birlikte çıkar.

Sizleri unutmayacağım. Unutamayacağım derslerinizle bende izleriniz hep yaşayacak.

Ne zaman isterseniz bu sitenin iletişiminden yazın.

Sizleri seven ve çok özleyecek olan Süleyman Hocanız.

Süleyman Hocam,
Aslında nereden başlayacğımı bile bilmiyorum ama her şeyden önce size teşekkür etmek istiyorum. Kendi imkanlarımla kendi kendimi getirdiğim bilgisayar bilgi seviyemi son bir yılda haftada 2 ders saatiyle inanılmaz derecede arttırdınız.daha önce hiç ilgilenmedğim Photoshop’de istediğim şeyi yapacak seviyeye getirdiniz.

Son zamanlarda zamanın kısıtlılığı nedeniyle üzerinde pek çalışamasak da 0’dan film yapmayı, montajlamayı, posterini ve web sitesini tasarlamayı öğrettiniz (http://katilkim.blogspot.com ). Keşke biraz daha Irmak’da kalsaydınız da sizden biraz daha faydalanabilseydik! Tabi unutmadan sadece diğer seçeneklere göre daha eğlenceli göründüğü için seçtiim Robotix klübünü de kesinlikle unutmayalım! En büyük arzularımdan birini amatör bir şekilde de olsa gerçekleştirip bir takım olarak robot tasarlayıp programladık. Adını telaffuz etmekte zorlandığımız (nanolitografi ) teknolojilerle ilgili çevirmeler, araştırmalar yaptık…

Her ne yaparsanız yapın hayatınızın geri kalanında başarılar.

Alper Tüzün

Daha düzgün bir veda yazısı yazma ihtiyacı içinde hissettim kendimi.

Altıncı sınıfta sizinle olan ilk dersimizde bize “İnsan yaşadığı her saniyeden birşeyler öğrenebilir, tabi isterse…” demiştiniz. Bilmem hatırlarmısınız…

Sonra bizi Photoshop, Poser gibi programlarla tanıştınız. Sayenizde web tasarıma başladım. İlk olarak tavsiyenizle WebDersleri.com’dan HTML öğrendim. Dreamweaver sayesinde bu alanda iyice ilerledim. Web tasarım kulübünde bize Blogger’dan bahsettiniz. Benim için bir dönüm noktası oldu bu. Nedir bu CSS diye bakmamla beraber zaten birşeyleri iyice bildiğimi fark ettim. Tasarımla ilgili en temel şeyleri hep sizden öğrendim yani.

Sadece bilgisayar değil. Derste anlattığınız ilginç şeyler hep aklımda kaldı ve bu güne kadar anlattıklarınızın hepsi emin olun bir yerde hep işe yaradı. Özellikle insan beyni hakkında söyledikleriniz gerçekten çok ilginçti. Çok kitap okumanızda aklımda kalan ve kalacak olan yönlerinizden.

PHP öğreniyorum. Ajax kullanarak yaptığım bazı çalışmalarım var. Kendimi geliştirmeye devam ediyorum. Çünkü bunu istiyorum.

Bundan sonraki hayatınızda çok başarılı olacağınızdan eminim. Umarım gittiğiniz yerde değerinizi bizim kadar iyi bilirler. Herşey için çok teşekkür ediyorum.

Saygılarımla,
Emre Koçak

Süleyman Hocam,

Daha 1 yıl önce tanıştık ama size ne kadar teşekkür etsem azdır, sizden çok şey öğrendim.

1 yılda Photoshop kullanmayı, video montajlamayı, web sitesi oluşturmayı öğrendim. Aslında bunları öğrenmem çok önemli değildi çünkü siz daha fazlasını öğrenmem için beni cesaretlendirdiniz; önümde yeni ufuklar açtınız. Kendime olan güvenimin artmasını sağladınız. Bana yeni bakış açıları kazandırdınız.

Dersi anlatış şeklinizle ve öğrencilerle konuşma tarzınızla ben de dahil herkesin sizi bir öğretmenden fazla olarak görmesini sağladınız.

Irmak’ta daha önce hiç yapmadığım şeyleri denedim, adını bile duymadığım şeyler hakkında araştırma yaptım (ör. nanolitografi:)).

Her şey için çok teşekkürler. Hepimiz sizi çok özleyeceğiz. Yeni hayatınızda başarılar.

Sevgiler,
Alara

Süleyman Hocam,

Normalde ayrılıklara üzülmek, onların üstünde durmak huyum değilidir bilirsiniz; ama bu sefer durum farklı, Irmak’taki gelecek iki senemde sizin yokluğunuzu hissedeceğimi biliyorum ve buna gerçekten üzülüyorum.

Bu sene dersime girmiyorsunuz ve ben de sizin kulübünüzde değilim; ama hiçbir zaman iletişimi kesmedik. Çok farklı bilgiler öğrettiniz bana geçtiğimiz yıllarda, normalde hiç araştırmayacağım; ama karşıma çıkınca bu da neyin nesi diye merak ettiğim bilgiler… Batılı ve farklı bir eğitim nasıl olur onu gösterdiniz, her dersinize kendinizden bir şeyler kattınız ve hiç unutmayacağım, gerek bilgisayarla alakalı gerek hayatla ilgili bilgileri, sizin sayenizde öğrendim.

Sizlen çok değişik anılarımız oldu. Uzay kampına gittik, yarışmalara katıldık, fuarlara katılıp; Acun’un anılarını dinledik, planeteryumlara gittik…

Şimdi sizden esinlenerek kendi web sayfamı açtım ve kendi bilgilerimi orda yansıtmaya başladım. (Biliyorum ki haberiniz var; ama yine de söylemek istedim.)

Sitenizin “Yorum Yazmadan Önce” kısmı beni çok etkiledi ve bence davanızda çok haklısınız. Türkçe’nin gözlerimiz önünde çoraklaşıp, yok olmasına izin veremeyiz. Yalnız küçük bir eleştirim olacak. Yukarda “Bende, sende” denmez, “Ben de, sen de” denir yazmışsınız. Peki ya biz “bende” kelimesini “Senin kitabın bende.” cümlesindeki gibi kullanıyorsak, o zaman da mı ayrı yazacağız ? (Bu kısmı okuduktan sonra yorumdan çıkarabilirsiniz.)

Size gelecekte başarılar ve lütfen merak uyandırıcı yazılarınızlan bizi şaşırtmaya devam edin.

Sevgiler,
Ali SORUŞBAY

Sayın Süleyman Sönmez, öncelikle böylesine özel bir konuya yorum bırakma zorunluluğu hissederek özel bir alana müdahalede bulunduğum için özür dilerim…

Fakat hem sizin yazınızı hem de size yazılan yorumları okuyunca dayanabilmek mümkün olmadı.

Ben sizi tanımam etmem ama yazılanları okuyunca sizin gibi öğretmenler de olduğunu görmek çok güzel.
İlerideki iş yaşamınızda daha da güzel şeyler yapacağınıza eminim, her şey gönlünüzce olsun…

(Bir de not eklemek istiyorum; En güzeli öğrencilerinizin buraya yorum yazarak bire bir duygularını aktarması. Hepsi ayrı ayrı bir ödüle eşdeğer, hepsi ayrı ayrı birer heykel, kupa, şilt ve madalya bence. Sizin gibi öğretmenlerin olduğunu bilmek benim gibi eğitime ve öğretime gönülden bağlı insanların yüreğine su serperek çocuklarım için bir nebze de olsa ileriye güvenle bakmamı sağlıyor. İyi ki varsınız…)

Sevgili arkadaşım Süleyman;

Veda yazını daha önce okumuştum, hem hüzün hem de gururla…
Uzun zamandır (sen de bilirsin okulun ilk günlerini) zaman bulup sitene girememiştim, bugün mutlu bir rastlantı başka birşey ararken veda yazına ve sevgili öğrencilerimin yazdığı cevaplara rastladım, hem çok sevindim(hepsi duygularını harika ifade etmişler), hem hüzünlendim (o çocuklarla ve sizlerle paylaştığım acı, tatlı, yoğun, güzel günler aklıma geldi), hem hepinizi çok özlediğimi farkettim…
Beraberlikler gün gelip bitebiliyor ama dostluklar ve başarılı çalışmalar hep güzel izler bırakıyor. İyi ki seninle tanışma ve birlikte çalışma fırsatı buldum, arkadaşlığını, bilgi paylaşımını, yardımlarını her zaman özleyecek ve takdirle hatırlayacağım. Yolun açık olsun arkadaşım, sevgiyle…
Nimet Renkliyıldız

Sizleri duymak ne güzel Nimet Hocam!

Ben de, sosyal alanlarda öğrencilerinize bilgiyi en iyi şekilde verme azminizi ve enerjinizi hep sevgiyle hatırlayacağım.

Yeni görevinizde, yeni öğrencilerinizle güzel işler başaracağınıza eminim.

Dünya küçük diyorum 🙂 Belki yine görüşürüz ortak projeler yürütürüz.

Siteye her zaman beklerim.

Süleyman Hocam,
Tesadüfen yazınızla karşılaştım. Öğrencilerinizin yazılarını okuyunca emeklerinizin boşa gitmediğini gördüm. Ben de Irmak Okulunda çalışmıştım, altı yıl önce. Türkçe yaz , kampanyanız için sizi kutlarım. Dilerim öğrencilerimiz Türkçemize sahip çıkarlar, dilimizi doğru kullanırlar. Sizin sitenizden özlediğim öğrencilerime sevgiler gönderiyorum. Dilerim her şey gönlünüzce olur.
Çiğdem Ürel

Evet. Sizi çok iyi hatırlıyorum 🙂
Sesinizi yıllar sonra burada işitmek ne güzel.
Dostluklar, sevgi ve saygı asla ölmeyen bağlar. Bir şekilde insanları buluşturuyor.

“Türkçe yaz” kampanyası gerçekten işi yaradı. Sadece bir yıl gibi bir zamanda web siteleri kendilerine çeki düzen vermeye ve yorum yazanlar sadece bu sitede değil, her yerde düzgün yazmaya başladılar.

Size ve öğrencilerinizle canı gönülden başarılar dilerim, Çiğdem hocam.

Görüşmek üzere