Mutsuz Olmak Yasaktır! Mutluluğa Giriş – 101

“doyasıya mutsuz olmıyoruz” :)çok güzel bir ifade olmuş. gerektiğinde mutsuzluğumuzun tadını çıkaramadığımız için gerçekten mutlu da olamıyoruz sanırım. Aslında birçok insan mutluymuş gibi davranıyor.kaç kişi tercihlerini yaşayıp yaşamının sorumluluğunu üstlenerek tam anlamıyla mutlu olabiliyor ki? İş ve mecburi sosyal çevresini bırakın insanlar özel yaşamlarında bile birtakım korkular yüzünden istedikleri hayatı yaşayamıyorlar. Ama çok iyi mutluluk rolü yapıyorlar. Bana öyle geliyor ki insanların çoğu mutluluğun ne olduğunu bilmediği için ona hiç ulaşamıyor…

Öncelikle merhaba, apple konusundaki yakınmanıza tamamen katılıyorum, hayatı kolaylaştıran çok hoş tasarımlar olmasına karşın,üretim süreci kan ve gözyaşı kokuyor,yalnızca o mu? ünlü kot firmalarının fason üretim yaptırdıkları firmalarda yaşananları görmemek için gözünüze bilerek bant çekmiş olmalısınız,keza hazır yiyecek sektörünün küresel devlerinin,kimi ürün içeriklerine kendi ülkelerinde bile kısıtlamalar gelmişken,daha da ağır olanı insanı iyileştirmekle yükümlü olan bilim insanı kimliği adı altında hayat tüccarlığı yapan doktorların özellikle ilaç sanayiinde neler yaptıklarını öğrenmek isterseniz gerçekler bir tık kadar yakınınızda,bu konular bitmez,çünkü temel soru para kimde? ve ne amaçla hizmet veriyor? Dünya’da etkin olan sistem kokuşmuş,çürümeye yüz tutmuş,ancak savaşlarla,entrikalarla,darbelerle yaşamını sürdürüyor,bu anlamda apple’den ve diğer küresel sermayeden genetik yapısına aykırı bir davranış beklemek aptallıkla eşdeğerdir,değişmez mi? tabii ki değişir,değişmek zorunda, değişiyorda,genetik kodlarıyla oynayıp kötü huylu tömörleri yok edebilirsiniz,bunu için izin almanız da gerekmez insan haklarına atıfta bulunursunuz,bu konuyu yazdıkça bitmesi zor,burada kestim…
mutluluk konusuna gelince maalesef toplumumuzda iki’den çok daha fazla yüzlü hayatlar sürdüğümüz için,ne zaman doğru söylüyoruz,samimiyiz kimse kestiremiyor,ya da kısa bir zaman dilimi geçince o insanla ilgili düşüncemiz tamamen olumsuz yönde değişiyor,belirttiğim gibi bütün insanlar iki yüzlüdür diyorum(kendimi ayırmadan) birinci yüz size göstermek zorunda olduğu vitrin yüzü,yani ambalajı,asıl olan ikincisi ise toplumsal değer yargıları,yasalar v.b. etkenler dolayısı ile dışavurmaktan korktuğu gerçek yüz’ü,bence asıl tehlike 3-4-5 ve daha çok yüzlere bürünme ya da bürünebilme yetisine sahip insanların asıl tehlikeyi oluşturduğudur,bu çoklu yüz sinema,tiyatro v.d sanatlarda çok iş’e yarar,onların dışında tehlikelidir.
bu anlamda, mutsuz olmamızın temel nedeni dış etkenler değil,tamamen iç dünyamızla ilgilidir,neyi önemsiyorsak,anlamlandırıyorsak,yitirdiğimizde de aynı oranda acı duyuyor,kendimizi mutsuz hissediyoruz,var olan her şeykarşıtlarıyla birlikte vardır deriz ancak,yaşarken kötü olanı,olumsuz olanı bir türlü kabüllenmeyiz,hep dürüstlükten dem vururuz,fazla dürüst olandan ışık hızında uzaklaşırız…bu konu da böyle uzar gider…insanı mutlu edebilecek en azından binlerce konu başlığı bulabiliriz (isteyen milyonlarcasını da çok rahatca bulur) dediğim gibi mutluluğa yüklediğin anlamları netleştirirsen,mutlu olman kolaylaşır diyorum ve bitiriyorum…
demişim ki, yüzün değil, gözün gülsün….sevgiler.

Merhaba. Yazdıklarınızın birçoğuna ben de katılıyorum ve okurken aklıma gelen şu düşünceleri şuracıkta aktarıyorum: Toplum hep standartize eder. Bireylerin toplumundan oluşan toplum, ironik olarak bireyi reddeder. Çünkü o sanki artık bir (tüzel kişi) olmuştur. Velhasıl, toplum öğretmeyi sever. Ağlamayı da gülmeyi de bize o söyler. Dinlemeyeni umursar, dinlemeyen umursamasa da o umursar. Alıngandır, biraz da kıskanç..
İşte, hayatını hep başkaları için yaşayan toplum, hem biraz yaralı, hem de bu yarayı kapatmak istercesine içine kapalıdır.

Bu sebeple aslında toplum, bakmayın siz özünde mazlumu sever. Güleni sevmek ise zaten modadır.

Tüm bu baloncuklardan sonra, sanılmasın ki ben de bir looser’ım ve bu olumsuz bir yorumdur 🙂 aksine; ben şu moda olan şeyin özünün takipçisiyim. Ayrıca moda ya da değil, hayal kırıklıklarının cesaretlendirilip asık suratların desteklenmesinden de, gülen yüzlerin prim yapmasını yeğlerim. Bunun dışında, tüm düşleri kırılanlara ve asık yüzlere, içlerinin neşesini bulmalarını temenni ederim.

düşüncelerimi yazmak beni mutlu edermi Onları hayatta uygulamadıktan sonra Birazına izin verin bari belki mutlu olurum.Ama olmaz mutsuzluğumdan besleniyor onlar

Merhaba, düşündüklerini yazmak insanı mutlu eder mi? Sorusunun yanıtı, iki’den çok seçenekli, evet, hayır, bazen evet-bazen hayır gibi, ikiden çok seçenekli sorudur, sorulan her sorunun yanıtı da en az üç seçeneklidir ve hiçbir konuda mutlak doğru, kesinlik diye birşey yoktur, onun için sorunun yanıtını en iyi siz verebilirsiniz, bireysel düşüncem, yazmak güzeldir, yazmaya başladıktan sonra keyif almayacak insan sayısı çok azdır, sorun yazdıklarınızı paylaşmaya karar verdiğinizde başlar… Hayatta uygulamadıktan sonra yazmamın ne önemi var? Yine tercih sizin, ama unutmayın hayat boyu düşündüğümüz, dillendirdiğimiz, savunucusu olduğumuz düşünceler çoğunlukla yaşadıklarımızla örtüşmez, farklı şeyler yaşar, farklı yollardan gideriz… Çoğunlukla ardına düştüğümüz yol değildir, mutsuzluğunuzdan beslenen yazılarınızı umarım gün gelir yayımlarsanız…gün’e başlarız, kötü, iyi, berbat, güzel v.b. niteleriz, gün’ün herhangibir sorunu yoktur, sorun bizde… Gün’e gülümsemeyi çoğunlukla başardığımızda, kendimizi daha iyi hissederiz diyorum…

”İnsanın gerçek varlığını bilmesi mutluluk, unutması ise elemdir.” (Sri Nisargadatta Maharaj)

Ali bey, sözü söyleyen Maharaj,siz de bu söze katılmışsınız,ben katılmıyorum, kısmen doğru olsa da bu tür özlü söz,özdeyişler genelleme yaparki,izlediğiniz yol yalnış bir durağa götürürür sizi,kısaca gerçeğin ayrımında olmak insana her zaman mutlluluk vermez,tam tersine çoğunlukla acı verir, unutmak konusunda da aynı şey geçerlidir,istesek de,istemesek de hayat bize ilgili konuları unutmamız gerektiğini öğretir,beynımizin ilgili birimi uyum sağlayıp unutmayı becerirse,acılarımız kısmen de olsa azalır,hayata tutunmayı sürdürürüz, tersyüz ederek de kurgulayabilirsiniz,unuttuğumuzda içimizi acıtan olaylar vardır…
bir konuda birşey yazarken, hep birilerine göndermeler yapmak yerine dağarcığımda olanları temel alırım,bu anlamda ali bey konuyla ilgili böyle düşünüyor diyebilsem dah yararlı olacağı kanısındayım,ayrıca kimi yanlış anlamaları da engelleyelim,burada formula yarışları yapmıyoruz,derdimiz paylaşımsa,eksik de olur,yanlış da olur aslolan kişinin samimiyetidir,bu anlamda vıcık vıcık diyaloglar kurmadan,dilimize saygı göstererek güneşin tam orta yerinde paylaşmayı becerebilmeliyiz diyorum…saygılar…

2011`den bir yazı ancak değişen bir şey yok, belki daha bile beter olduk. Piyasanın istediği insan modeli bu, her şeyin daha iyisini hak ettiğimize kolay ikna oluyoruz. Elde edemeyince mutsuz olup, beraberinde antidepresanlarla sağlık sektörüne hizmet şeklinde devam ediyor. Özetle her türlü sömürülmeye açık haldeyiz.
Öte yandan anlık mutsuzluk değilse de sürekli mutsuzluk hastalık elbette, her şeyden şikayet etme hali, negatif duygular çok uzun süre yaşandığında hasta eder. Bu sebeple sonda yazdığınız gibi mutlu olmanın öğrenilebilir olduğunu düşünüyorum.